Rozdział 16-Pies na baby


Obudziło mnie delikatne łaskotanie po twarzy. Lekko uchyliłem oczy i ujrzałem twarz mojego pięknego chłopaka, który właśnie pochylał się nade mną a jego włosy smyrały mnie po twarzy. Uśmiechnąłem się i pogłaskałem go po policzku.
-Hej, kocie.-
-Hej, kochanie.-
Pochylił się niżej i pocałował mnie w usta. Moje nozdrza zaatakował zapach jego ciała, wpiłem się łakomie w jego wargi. Poczułem jego dłoń na brzuchu, jęknąłem cicho objąłem jego szyję ramionami. Oderwał się od moich ust i uśmiechnął zalotnie.
-Kocham się do ciebie przytulać, kiedy śpisz.-szepnął.-Tak słodko oddychasz.-
-A ja kocham się budzić przy tobie.-
-Mogę cię pobudzić bardziej.-zamruczał cicho a jego dłoń przemieściła się niżej, dotykając gumki moich bokserek. Westchnąłem rozkosznie i powiedziałem.
-Skoro nalegasz...-
-Nalegam.-wyszczerzył ząbki i zaczął się zniżać, całując moją klatkę piersiową. Jego ręka powoli wsunęła się pod moje bokserki i dotknęła penisa, który natychmiast zareagował. Jego języczek delikatnie muskał moją skórę, schodząc coraz niżej. Lizał mój brzuch a ręką pieścił moje przyrodzenie, szybko wprowadzając mnie w stan pełnej gotowości.
Kiedy już zabierał się za zdjęcie mi bokserek zadzwonił jego telefon. Mój chłopak przewrócił oczami i warknął.
-Zawsze coś...-
Sięgnął po telefon i zerknął na wyświetlacz.
-To mama, muszę odebrać.-
-Śmiało, nie musisz mnie pytać o zgodę.-uśmiechnąłem się do niego. Odebrał telefon.
-Hej, mamo.-powiedział do aparatu. Złapałem go za kolano i kiedy na mnie spojrzał, powiedziałem szeptem.
-Pozdrów mamę.-
Kiwnął głową i wrócił do rozmowy.
-Jest super, mamo, żałuj, że cię tu nie ma.-powiedział z entuzjazmem w głosie.-A przy okazji, Karol cię pozdrawia.-
Przez chwilę słuchał mamy, kiwając głowa.
-Pozdrowię na pewno.-powiedział.-Tak, jutro wieczorem wyjeżdżamy, więc po jutrze do południa będziemy w Częstochowie.-
Znowu słuchał głosu w słuchawce, spoglądając na mnie.
-A, dobrze, już go daję.-podał mi telefon i powiedział szeptem.-Mama chce z tobą pogadać.-
Przyjąłem od niego aparat i powiedziałem.
-Dzień dobry pani.-
-Hej, Karolu, jak wam tam jest?-usłyszałem głos pani Klary.
-Jest super, pogoda, morze, pensjonat, wszystko jest wspaniałe.-odpowiedziałem.-Mieszkamy w marynarskim pensjonacie, który prowadzi bardzo sympatyczny pan, wyglądający jak prawdziwy kapitan statku!-
-To pięknie, cieszę się, że wam się podoba.-pani Klara zaśmiała się, ale po chwili zmieniła ton na bardziej poważny.-Karolu, mam do ciebie prośbę.-
-Oczywiście, proszę mówić.-
-Czy Paweł mógłby u ciebie pomieszkać ze dwa dni po waszym powrocie?-zapytała.-Jestem u siostry we Wrocławiu i nie przypuszczam, żeby udało mi się wrócić przed weekendem.-
-Nie ma najmniejszego problemu, może u mnie zostać ile będzie chciał.-zgodziłem się natychmiast, bez zastanowienia.
-Nie, aż tak długo nie będzie potrzeby.-zaśmiała się mama mojego chłopaka.-Wystarczy tylko ten weekend, w niedzielę wieczorem wracam, więc w poniedziałek rano przyjadę po swoją latorośl.-
-Oczywiście, nie ma najmniejszego problemu.-powiedziałem, już ciesząc się na myśl wspólnie spędzonego weekendu w domu.
-W takim razie dziękuję i życzę wam przyjemnego wypoczynku.-
-Dziękujemy bardzo.-
-Do zobaczenia w poniedziałek, Karolu.-
-Do widzenia pani.-powiedziałem, rozłączyłem się i spojrzałem na Pawła.-Super, jeszcze przez weekend ze mną pomieszkasz, jak wrócimy.-
-I elegancko.-wyszczerzył ząbki.-To mi nasuwa pewne pomysły, na spędzanie wspólnie czasu.-
Pochylił się i ponownie zaczął lizać mój brzuch, zdejmując mi powoli bokserki.
Zsunął je z moich nóg i rzucił za siebie nonszalanckim ruchem, uśmiechając się złowieszczo i zerkając na mojego sterczącego członka. Jego dłonie zaczęły masaż moich ud, powoli przesuwając się wyżej. I wtedy ktoś zapukał do drzwi. Mój piękny zaklął cicho i pokręcił głową, posyłając w stronę drzwi piorunujące spojrzenie.
-Kto?!-zawołał z lekką nutą zdenerwowania w głosie.
-To ja, Dawid.-dobiegło zza drzwi. Paweł wstał z ociąganiem i poszedł w stronę drzwi, a ja szybko założyłem rzucone przez niego w kąt pokoju bokserki. Młody wszedł do pokoju i spojrzał na nas, oczywiście zatrzymując wzrok na moim wybrzuszonym kroczu i uśmiechając się krzywo.
-Chyba w czymś przeszkodziłem...-powiedział i uśmiechnął się szeroko. Usiadłem na łóżku i przykryłem biodra kocem.
-Co się stało, że przychodzisz tak rano?-zapytałem.-Jeszcze nie ma ósmej.-
-Dzwonił do mnie Dawid...-młody posmutniał nagle i usiadł naprzeciwko mnie na łóżku należącym do Pawła, które stało nieużywane od pierwszego dnia naszego pobytu.
-Co u niego?-zapytałem i sięgnąłem po karton soku stojący na stoliku.
-Płakał, nie zrozumiałem zbyt wiele z tego co mówił.-
Paweł usiadł obok młodego i nastawił ucha. Dawid spuścił wzrok i powiedział.
-Chyba chodziło o jego ojca, ale nie zrozumiałem dokładnie, o co chodzi.-
-Ten jego ojciec to jakiś śliski typ.-zamyśliłem się, pociągając soku z kartonu.-Mam wrażenie, że chłopak przez niego jest taki zdołowany.-
-Też tak mi się wydaje.-młody podrapał się po głowie.-Boję się o niego.-
-Nie martw się na zapas, po jutrze wracamy, to postaramy się dowiedzieć co się dzieje.-uspokoiłem brata.-Zadzwoń do niego później, spróbuj dowiedzieć się co się stało.-
-Postaram się.-młody nadal był smutny. Wstał i powiedział.
-No dobrze,to ja wam nie przeszkadzam, do zobaczenia na śniadaniu.-
Poszedł w stronę drzwi ze spuszczoną głową i smutną miną.
-Dawid, przecież możesz zostać, Robert chyba wytrzyma sam w pokoju.-powiedział Paweł, przejmując ode mnie sok, po czym wziął solidnego łyka.
-Prawdę mówiąc, Roberta nie ma w pokoju.-młody uśmiechnął się pod nosem.-Poszedł już o szóstej rano spotkać się z jakąś dziewczyną.-
-Ooo, już zdążył jakąś poderwać?-zdziwiłem się.-Straszny z niego pies na baby.-
-Taa...-mruknął Dawid i uśmiechnął się.-I zboczeniec pierwszego gatunku.-
-Yyy, czy ja o czymś nie wiem?-spojrzałem na brata kątem oka.
-No wiesz...-młody zmieszał się.-Powiedzmy, że lubi sobie ulżyć przed snem...-
-I robi to przy tobie?-zdziwiłem się.
-Codziennie...-Dawid zaczerwienił się lekko. Pokręciłem głową. Chyba czekała mnie rozmowa z naszym perkusistą. Nie podobało mi się to, że robi takie rzeczy przy moim bracie. Paweł również był zdziwiony, ale raczej nie zaszokowany.
-Nieźle się tam bawicie, młody.-zaśmiał się i klepnął Dawida w ramię.
-Wy chyba też, z tego co widziałem.-braciszek wyszczerzył zęby w uśmiechu.
-Czyżbyś coś insynuował?-zapytałem, spoglądając na brata wilczym wzrokiem.
-Ależ skąd.-pokazał mi język.-W zasadzie to nawet nic nie widziałem, poza niewielką erekcją.-
-Dobra, dość tego.-uciąłem dyskusję.-Już po ósmej, możemy iść na kawę.-
Poszedłem pierwszy do łazienki, gdyż Paweł był zajęty dopijaniem resztki soku z niemal pełnego kartonu, jaki mu podałem. Liczyłem jeszcze na jeden mały łyk, ale wybaczyłem mu pragnienie, jako, że sam cierpiałem na Saharę w ustach z powodu wypitych litrów piwa w towarzystwie Kasi, wczorajszego wieczoru. W łazience ugasiłem suszę wodą z kranu, co nawet przyniosło chwilową ulgę. Po szybkiej toalecie zagoniłem do łazienki swojego chłopaka. Z nadzieją sięgnąłem po karton, niestety, był pusty. Rozczarowany, zutylizowałem go w koszu na śmieci i poczekałem z bratem na Pawła, ubierając się w międzyczasie. Jak zwykle po porannej toalecie wyglądał przeuroczo, jego starannie ułożona grzywka nad piękna twarzą zawsze powodowała u mnie wzrost ciśnienia, zwłaszcza w dolnych partiach ciała. Dawid również patrzył na niego oczarowany jego urodą, więc musiałem go poczęstować lekkim kuksańcem w żebra.
-Młody, nie gap się na mojego faceta.-powiedziałem, uśmiechając się.-Bo sobie pomyślę, że chcesz mi go odbić.-
-No coś ty.-Dawid zawstydził się i wstał.-Chodźmy,ja też mam ochotę na kawę.-
Wyszliśmy z pokoju i udaliśmy się do Tawerny, gdzie zastaliśmy dość niecodzienny widok.
Przy stoliku siedziała Kasia w towarzystwie naszego perkusisty, Roberta.

************************************************************************************************

Robert patrzył na rudowłosa dziewczynę jak w obrazek, kiedy siedziała naprzeciw niego.
-Halo, czemu tak na mnie patrzysz?-zapytała Kasia.-Metka spod peruki mi wystaje?-
-Co, yyy, nie.-blondyn ocknął się z zamyślenia.-Nosisz perukę?!-
-Rany, nie bierz tak wszystkiego na serio.-dziewczyna przewróciła swoimi orzechowymi oczyma.-Zauważyłeś, żebym miała perukę, jak posuwaliśmy się rano na plaży?-
-Eee...n-nie.-Robert zająknął się.-Cholera, bezpośrednia jesteś.-
-A co twoim zdaniem robiliśmy?-rudowłosa wzruszyła ramionami.-Według mnie dosłownie posuwaliśmy się, bez zbędnego pitu-pitu i kochajmysię. Czysty seks dla przyjemności.-
-Ale...-perkusista znowu się zająknął.-Myślałem, że...-
-Nie oszukujmy się.-dziewczyna chwyciła go za rękę.-Jesteś bardzo sympatycznym chłopakiem, w dodatku blondynem, a do takich mam wyjątkową słabość. Ale jutro wyjeżdżacie i prawdopodobnie więcej się nie zobaczymy.-
Robert spuścił wzrok i wyraźnie posmutniał, ale Kasia pogłaskała go po policzku i powiedziała.
-Nie przejmuj się,takie przelotne romanse się zdarzają częściej niż myślisz i świat się od tego nie kończy.-
-Ale ja cię na prawdę lubię.-powiedział chłopak nieśmiało i lekko ścisnął jej dłoń.-Przyjadę jeszcze w te wakacje, zobaczysz!-
-Jesteś kochany, ale nie chcę cię ranić i robić ci złudnych nadziei na coś trwałego. Jestem nieco starsza i wiem co nieco o życiu.-
-Dotrzymuję słowa.-Robert spojrzał jej w oczy.-Sama się przekonasz.-
-Wierzę ci, ale nie wiem, czy to ma sens.-
-A nie możemy chociaż spróbować?-ścisnął mocniej jej rękę.
-Dobrze, zrobię dla ciebie wyjątek, bo jesteś przemiłym chłopcem.-Rudowłosa uśmiechnęła się i ponownie pogłaskała blondyna po policzku.-Przyjemne...
-Co takiego?-
-Głaskać taki gładki policzek, bez zarostu.-
-Teraz czuję się zazdrosny...-chłopak spuścił wzrok.-Pewnie ci starsi byli znacznie lepsi w ...posuwaniu...-
Kasia zaśmiała się głośno i zarumieniła lekko.
-Zdziwiłbyś się, nie miałam aż tylu facetów. Trzech, może czterech z tobą włącznie. I zapewniam cię, że jesteś najlepszy z nich.-
-Cieszy mnie to.-chłopak uśmiechnął się.-Więc lubisz blondynów?-
-Takie moje małe zboczenie, jasne włosy mnie kręcą.-
-Więc ten rzut czekoladą w Karola to był podryw?-Robert uśmiechnął się, patrząc dziewczynie w oczy. Kasia spurpurowiała na twarzy i skubnęła nerwowo rękaw bluzy.
-Powiedział ci?-
-Nie, ale mimo tego, że na konkursie siedziałem z tyłu przy perkusji, to mam całkiem niezłe organy wzroku i widziałem, jak w niego rzucasz.-chłopak wyszczerzył zęby.
-To była taka chwilowa chcica, ale na szczęście Karol sprowadził mnie na ziemie.-Kasia przygryzła wargę.-Nie będę miała każdego, który wpadnie mi w oko.-
-On jest z Pawłem.-powiedział Robert.
-Powiedział ci?-powtórzyła się dziewczyna.
-Nie, ale jak już mówiłem, mam całkiem dobre oko i widzę pewne rzeczy, które umykają innym.-
-I nie przeszkadza ci to?-
-Nie, dla czego miałoby mi przeszkadzać?-zapytał chłopak.
-Wiesz, nie każdy akceptuje inne orientacje...-
-Mnie to nie przeszkadza, Karol to mój przyjaciel od kilku lat i jeśli chodzi o mnie to może być nawet stuprocentowym gejem. Dla mnie zawsze będzie przyjacielem i najlepszym gitarzystą, jakiego znam.-
Kasia ścisnęła mocniej jego dłoń i przyciągnęła bliżej, ich twarze przysunęły się na odległość kilku centymetrów od siebie.
-Jesteś wspaniałym przyjacielem, chyba właśnie dla tego tak cię lubię.-szepnęła i pocałowała go delikatnie w usta.-Ja zareagowałam zupełnie inaczej, dopiero na drugi dzień zrozumiałam, że moja reakcja była szczytem głupoty i egoizmu.-
Robert pochylił się i pocałował ją równie delikatnie.
-Ważne, że to zrozumiałaś.-powiedział.-Nie ważne, że ktoś jest bi czy gejem. Ważne, że tak jak każdy potrzebuje miłości i jest wspaniałym człowiekiem i przyjacielem, na którego zawsze można liczyć.-
-Powiedziałam mu mniej więcej to samo, tylko nieco innymi słowami.-
-Więc już między wami wszystko dobrze?-
-Oczywiście, nie darowałabym sobie, gdybym go nie przeprosiła.-Kasia przytaknęła pośpiesznie.-Z tej okazji piliśmy wczoraj do samego zamknięcia Tawerny.-
-Ach,to dla tego jeszcze nie przyszli na kawę.-Robert pokiwał głową.-Pewnie odsypiają wasze picie.-
Kasia spojrzała w stronę wejścia pod wiatę i cofnęła lekko dłonie, ale Robert powstrzymał ją delikatnie.
-O wilku mowa?-zapytał, uśmiechając się tajemniczo. Dziewczyna pokiwała głową i znów próbowała wycofać dłonie, ale blondyn powstrzymał ją bardziej stanowczo, a nawet przyciągnął ja bliżej i pocałował w policzek.
-A niech wiedzą, że nie tylko oni mają tak dobrze.-powiedział szeptem do ucha Kasi. Katarzyna kątem oka obserwowała zbliżających się chłopaków. Pierwszy do stolika podszedł Karol i przywitał się.
-Cześć, możemy się dosiąść? Nie będziemy przeszkadzać?-
-Jasne, siadajcie.-powiedział Robert i przesiadł się na krzesło bliżej dziewczyny. Dawid i Paweł zajęli miejsca, ale Karol stał nadal nad Robertem, jakby na coś czekał.
-Wstań, blondasie.-powiedział do perkusisty, robiąc groźną minę. Ale w jego oczach widać było bardziej rozbawienie niż złość. Robert z ociąganiem podniósł się z krzesła, a wtedy Karol chwycił go za przód bluzy i bez większego wysiłku uniósł na wysokość swojej twarzy. Rudowłosa patrzyła na tę scenę jak zaczarowana, zastanawiając się, skąd w tym szczupłym chłopaku tyle siły. Co prawda Robert tez nie należał do dobrze odżywionych i był znacznie niższy od Karola, ale łatwość, z jaką został podniesiony dawała do myślenia.
Karol patrzył przez chwilę swoimi błękitnymi tęczówkami w szare oczy Roberta, po czym odezwał się, niby poważnie, ale z lekkim uśmiechem.
-Czy byłbyś tak dobry i zaprzestał trzepania kapucyna w obecności mojego brata?-
Perkusista otworzył usta z zamiarem odpowiedzi, ale chyba nie był gotowy na słowa wyższego chłopaka. Zerknął kątem oka na dziewczynę i przybrał kolor buraka na twarzy.
-Ja myślałem, że on śpi i nie widzi...-wydusił w końcu.-Już nie będę, sorki.-
Karol posadził go na krzesełku niczym dziecko, które waży tyle co piórko i powiedział uśmiechając się krzywo.
-Nie zabraniam ci się masturbować, ale możesz to robić w łazience lub pod prysznicem, a nie w pokoju, w którym zrządzeniem losu mój młodszy brat został ulokowany razem z tobą.-
-Dobra, zapamiętam, ale nie musisz tego głosić na całą knajpę.-Robert zawstydzony, spojrzał na dziewczynę, która uśmiechała się pod nosem. Zachichotała cicho i powiedziała.
-No proszę, niegrzeczny Robercik.-złapała go za policzek i potarmosiła delikatnie.-Chłopcy, mogę was zapewnić, że do waszego wyjazdu Robert nie będzie musiał sam się zaspokajać, zajmę się tym osobiście.-
-Ooo, widzę, że miłość kwitnie w sprzyjających okolicznościach nadmorskich.-Karol zachichotał i usiadł na swoim krześle. W tym momencie Kasia wstała i poprawiła bluzę.
-To co sobie życzycie?-zapytała.-Właśnie zaczynam swoja zmianę, przyjmuję zamówienia.-
Wszyscy zgodnie zdecydowali się na kawę, więc rudowłosa odpłynęła w stronę baru, aby przygotować ich ulubiony pobudzający napój. Chwilę później wróciła, niosąc tacę z czterema blaszanymi kubkami kawy i czterema butelkami piwa.
-Ale nasze wygrane piwo spożyliśmy już wczoraj.-powiedział Paweł, obserwując zawartość tacy.
-Tamto było wygrane, to jest ode mnie, za naszą znajomość.-uśmiechnęła się dziewczyna i postawiła wszystko na stoliku.-I za możliwość poznania Roberta.-
Pochyliła się nad nim i pocałowała go w policzek. Chłopak zarumienił się znowu jak panienka, ale odwzajemnił pocałunek. Kasia uśmiechnęła się do niego i powiedziała.
-Na zdrowie, chłopaki.-a do Roberta dodała.-Przyjdź później do mnie na zaplecze.-
Puściła mu oczko, co spowodowało pogłębienie się czerwieni jego twarzy. Oddaliła się do swoich obowiązków, a chłopcy, włączając w to najmłodszego Dawida, złapali za butelki.
-To za nasz zajebisty wypad nad morze, oby takie zdarzały się częściej.-powiedział Karol, po czym wszyscy stuknęli się butelkami i napili się za ich wspólnie spędzony czas.

Rozdział ten dedykuję Kasi,
która prawdopodobnie tego
nie przeczyta. K, P i R oczywiście :)

28 komentarzy:

  1. Bardzo fajny fick, taki bardzo życiowy...zabawny, ale także poruszający poważne tematy...
    Stylistycznie bardzo ładnie, fabuła wciąga:-)....choć muszę powiedzieć, iż mimo ze na początku stwierdzałeś, że to nie o Tobie, to czytając można dojść do troszkę innych wniosków;p...ale....;p
    Mam nadzieję, że dalsze losy Pawła, Dawidów i reszty ferajny będą tak samo ciekawe;)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. O, taki sam komentarz był pod poprzednim rozdziałem ;)

      Usuń
  2. Bardzo ciekawy fick..zabawny a czasami poruszający inne tematy....;)

    Stylistycznie ładnie napisane, fabuła także ok powiedziałbym nawet, iż wciąga..jak morska otchłań;)...

    Mam nadzieję, iż dalsze losy Dawidów, Karola, Pawła i reszty ferajny również będą wciągały swoją tajemniczością a zarazem otwartością...(wiem zdanie niezrozumiałe no, ale cóż...;p)

    A bym zapomniał,jedna wada tegoż opowiadania,(chodzi o stylistykę)..ładniej i czytelniej by wyglądało jakbyś na początku przedstawił bohaterów (choć nie powiem przedstawianie ich w trakcie, gdy wchodzą na "scenę" również jest według mnie ciekawszym zabiegiem stylistycznym..ale większość ludzi lubi mieć jasno przedstawioną całą sytuację, aby nie musieli "nadwyrężać" umyslów...)

    Czekam na next, bo warto;) :) ;p

    OdpowiedzUsuń
  3. Stwierdzałem, że nie będę potwierdzał ani dementował komentarzy, że opowiadanie jest o mnie czy o kimś innym :P

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Czy ja Cię do tego zmuszam?? ja tylko napisałem jak to wygląda;p a, że wygląda jak wygląda to już inna rzecz..choć tak jest ciekawiej..bardziej tajemniczo;p;P)

      Usuń
    2. Ależ oczywiście, że nie czuję się do czegokolwiek zmuszany :) Natomiast co do przedstawienia postaci, to zrobię osobny post, poświęcony właśnie bohaterom opowiadania, gdzie każdy będzie mógł poczytać o wszystkich postaciach, które odegrały jakąś rolę w fabule.

      Usuń
  4. no i jak zwykle świetny rozdział :p <3

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. ojoj jak słodko, przepraszam że komentarz taki bez entuzjazmu, ale dosyć ciekawy i męczący weekend miałam... ;3

      Usuń
  5. jak zwykle świetny rozdział...;3
    nic dodać, nic ująć ;3
    pozdrawiam... :c

    OdpowiedzUsuń
  6. spoko ;3.. czekam na więcej *__*

    OdpowiedzUsuń
  7. Jestem pod ogromnym wrażeniem Twoich zdolności pisarskich, uważam że masz do tego talent, a Twoje opowiadanie jest z każdym rozdziałem coraz ciekawsze. ;) Wspieram Cie całym sercem w Twojej niesamowitej twórczości, i życzę weny :D / Gaćka.
    + mógłbyś odpisać mi na komentarz więcej niż jednym zdaniem ? :D chociaż raz ^^

    OdpowiedzUsuń
  8. Dzięki, że w końcu dodałeś :) codziennie sprawdzałam czy już jest :D rozdział jak zwykle świetny, oby tak dalej ^^ i mam nadzieje że na następny nie będe musiała tak długo czekać jak na ten ;)

    OdpowiedzUsuń
  9. Całkiem... ładnie :)
    Błędy nie rzucały się w oczy czy coś lecz trapi mnie występowanie w dialogach, po całej kwestii, myślnika.
    Moim zdaniem jak kończysz wypowiedź, na przykład jednozdaniową, to go nie powinno być. Chodź oczywiście nie wiem czy mam racje :D Tak sobie spekuluje.
    Rozdział w sumie nic nie wprowadził, może pomyśl nad tym aby były ( rozdziały) nieco dłuższe. Po to by, jak wcześniej wspominałam, nie zrobić z tego tasiemca :P.
    Podobała mi się akcja z Karolem i Robertem ^^
    Pisz i pracuj dalej. Czekam :)
    Plague

    http://kropla-w-swiecie-drarry.blog.pl/

    OdpowiedzUsuń
  10. Bardzo, bardzo mi się podoba Twoje opowiadanie, przyjemnie się czyta i na prawdę wciąga. Dużo weny życzę i z niecierpliwością czekam na kolejny rozdział. Pozdrawiam :)

    OdpowiedzUsuń
  11. Nowy rozdział,Nowy rozdział,Nowy rozdział,Nowy rozdział!!! <3 *podśpiewuje, wykonując taniec szczęścia* Bosko, bosko i jeszcze raz bosko. Karolu, nie rozczarowałeś, a raczej wręcz przeciwnie, jak zawsze zachwyciłeś mnie swoim nowym rozdziałem. Trudno mi teraz iść przez życie bez większej dawki Karola i Pawła, więc ostatnio zaczęłam czytać od nowa ^-^
    Znowu czekając nie cierpliwe na ich dalsze losy, życzę dalszej weny w pisaniu c:
    ~Tsuki

    OdpowiedzUsuń
  12. miałam ochotę cię zabić za to na początku xD już się cieszyłam na taką miłą scenę, a tu.... ile można czekać? :D

    OdpowiedzUsuń
  13. Świetny rozdział, czekam na kolejne ;)
    Zapraszam również do mnie ^.^

    OdpowiedzUsuń
  14. Maciek nie żyje .
    /Damian

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Coś mi tu śmierdzi, 2 marca Maciek nie żyje, a w lipcu aktualizuje swojego bloga?? Węszę w tym jakąś aferę lub szwindel.

      Usuń
  15. Od dzisiaj jesteś moim osobistym bogiem^^
    Nie wiem jak mogłam żyć bez tego opowiadania stało moim powietrzem
    Jesteś cudowny, dziękuję Ci, że zdecydowałeś się opublikować swoje dzieło. BŁAGAM CIĘ TYLKO NIE PORZUCAJ TEGO BLOGA !!!
    Ogólnie nie lubię komentować, ale nie wytrzymałam już - Awalon

    OdpowiedzUsuń
  16. Powie tak... Wczoraj wieczorem zaczęłam czytać i tak jakoś wyszło, że zawaliłam nocke i spóźniłam się do szkoły... A to wszystko przez ciebie i te twoje no naprawdę zajebiste opowiadanie... Naprawdę cudowne.... Niecierpliwie czekam na ciąg dalszy.
    Iva ^^

    OdpowiedzUsuń
  17. Przeczytałam wszystkie rozdziały i jak już pisali tu inni są świetne! :))
    Mam nadzieję, że na tym nie zakończysz i będziesz pisał dalej. ; )

    OdpowiedzUsuń
  18. Siema mów mi ritsuke opowiadanie jest super ale kiedy kolejna część bo niemoge sie doczekac

    OdpowiedzUsuń
  19. Kiedy nasteeepny?

    OdpowiedzUsuń
  20. Kocham twoje opowiadanie :3 Znalazłam je dziś o 1 w nocy, a skończyłam o 5 rano, gdyż za chiny nie mogłam odłożyć tableta >.> Niesamowicie wciąga <3 CZEKAM NA NASTĘPNY ROZDZIAŁ Z NIECIERPLIWOŚCIĄ !!

    OdpowiedzUsuń